ایده آل امروز – وحید آسترون: در بسیاری از موارد، احساس ما نسبت به برخی افراد این است که آنها «جاودانه» و «پیرمرد» هستند. حتی وقتی خبر مرگ آنها را می شنویم، احساس می کنیم که آنها مانند ققنوس افسانه ای زنده شده اند یا وقتی خبر زوال آنها را می شنویم، آنها را “زیگفرید” قهرمان افسانه ای اسکاندیناوی و قهرمان اصلی نیبلونگ ها تصور می کنیم. حماسه ای که وقتی در خون اژدها تمام بدنش را غوطه ور کرد، به جز ناحیه بین تیغه های شانه اش، برهنه رها شد و هیچکس نتوانست آن را از پایش بردارد. این افراد وقتی خبر مرگشان در سراسر جهان طنین انداز می شود، اکثر مردم دنیا این مرگ را باور نمی کنند، زیرا معتقدند «جاودانه» هستند.
بسیاری از بزرگان می میرند، اما با این باور که مرگ آنها امری عادی و یک هفته سوگواری کامل است، مانند اسطوره فوتبال برزیل “پله” و … اما افراد کمی هستند که وقتی خبر مرگشان منتشر می شود، تعداد کمی هستند. مردم آن را باور می کنند و مانند مکاشفه، جهان در ذهنشان فرو می ریزد. مثلا باور کنیم «مارادونا» مرده است؟ یا جسد بی جان قهرمان بسکتبال “کوبی برایانت” را در لاشه هلیکوپتر پیدا کردید؟ چگونه می توان تصویر بی جان چگورا با 9 گلوله در سینه را باور کرد؟ «الیزابت دوم» در زمان ما نیز بسیار دشوار بود. مرگ او را باور کنید به عنوان نمونه ملی آیت الله هاشمی رفسنجانی که در 28 دی ماه 1393 درگذشت و این روزها در هفتمین سالگرد رحلت ایشان، هنوز میلیون ها نفر مانند بسیاری از مردم ایران، مرگ ایشان را باور ندارند.
اقتدار و فعالیت یک عمر که ثانیه هایش در زندگی مردم بود و تا پایان عمرشان ساعتی از خبرها دور نبود، همراه با اقتدار و جذابیت وصف ناپذیرشان، از آنها چهره ای جاودانه ساخت. روز دوشنبه، زمانی که فدراسیون فوتبال آلمان درگذشت فرانتس بکن‌باوئر، اسطوره فوتبال، معروف به «قیصر» را اعلام کرد، هیچکس نمی‌توانست باور کند که «در دنیایی که قیصر می‌میرد، این واقعی نیست!» او که اخیراً دچار بیماری شده بود، سال ها در فوتبال به یادگار مانده است و به خاطر سبک بازی خوب و تطبیق پذیری اش در زمین شناخته می شد. این اسطوره به خاطر توانایی خود در خواندن بازی و کمک به دفاع و حمله معروف بود. او یکی از معدود فوتبالیست هایی بود که در سال 1974 به عنوان بازیکن جام جهانی فوتبال را به دست آورد، زمانی که آلمان غربی را به قهرمانی رساند و سپس به عنوان مربی در جام جهانی فوتبال 1990 به عنوان مربی در جام جهانی فوتبال 1990. تحت رهبری او، بایرن مونیخ به عنوان قهرمان جهان ظاهر شد. باشگاه برتر در اواسط دهه 1970، فتح سه جام اروپایی متوالی و بوندسلیگا. علاوه بر این، بکن باوئر دو بار عنوان معتبر بهترین فوتبالیست اروپا را از آن خود کرد. فرانتس بکن‌باوئر علاوه بر موفقیت در فوتبال، در پست‌های مختلف اداری به طور فعال در فوتبال حضور داشت و نقش کلیدی در برنامه‌ریزی و اجرای جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ آلمان داشت. به همین دلیل بود که وقتی خبر درگذشت او و ارقام مذکور منتشر می‌شود و حتی میلیون‌ها نفر شاهد تشییع او هستند، هیچکس باور نمی‌کند که مرگ و «جاودانه» بودن او در اذهان مردم، مرهون خدمات و خدمات اوست. نفوذ. . در جهان.
The post دنیایی که در آن «هاشمی» و «قیصر» می میرند! واقعی نیست امروز برای اولین بار در روزنامه آرمان منتشر شد.