ایده آل امروز: فوتبال ایران به شرایطی تبدیل شده است که در آن فقط حاشیه ها می توانند فرصتی برای موفقیت داشته باشند. حاشیه هایی که با ابزاری برای متهم کردن رقبا ، از بین بردن اهداف آنها و دستیابی به اهداف آنها.
لیگ برتر ایران به جای اینکه یک رقابت سالم و توانایی های فنی باشد ، به زمینه جنجال ، حاشیه نشینی و حساب های شخصی تبدیل شده است. در این فوتبال ، حاشیه نه تنها بخشی از بازی است بلکه یک ابزار اصلی برای نتیجه است. افراد و تیم ها به جای تمرکز بر کیفیت بازی ، تاکتیک ها و استعدادهای والدین ، به دنبال استفاده از اتهام ، استرس روانی و بازرسی از رقبا برای دستیابی به اهداف خود هستند. اینجاست که اخلاق به عنوان عجیب اتفاق نمی افتد.
در فوتبال ایران ، متهم کردن داوران ، بازیکنان و حتی مدیران تیم های رقیب به یک استراتژی مشترک تبدیل شده است. برای هر بازی مهم ، موجی از نظرات و مصاحبه های بحث برانگیز کافی است. برای ادعای تبانی و خرید داور به مسئله عزت حرفه ای. این فشارها اغلب برای تأثیرگذاری بر تصمیمات آینده ، تضعیف اخلاق مخالفان یا توجیه شکست ها استفاده می شود. بسیاری از این بحث و گفتگوها صرفاً ابزاری برای پیشبرد منافع شخصی یا تیمی است ، بدون اینکه یک آزمایش محکم در پشت آنها باشد. سرانجام ، با ترفند حلالیت ، آگاهی کوچک که برای آنها باقی مانده است راضی است.
به نظر عجیب ، بیشتر کسانی که به دلیل فساد و بی اخلاقی فریاد می زنند ، رکورد پر از نقاط تاریک دارند. مربیانی که سابقه محرومیت دارند ، مدیران درگیر در پرونده های مالی مشکوک و بازیکنانی که بارها و بارها به رفتار غیر حرفه ای متهم شده اند ، ناگهان به عنوان ادعای خلوص و جنگ با فساد ظاهر می شوند. این تناقض ، فوتبال ایران را به نمایشگاهی از ریاکاری تبدیل کرده است. جایی که همه به همه متهم می شوند. اما در پایان ، تنها چیزی که از بین می رود ابروهای افراد بی گناه است. آنچه بیشتر قربانی می شود ، اخلاق است. احترام به حریف ، پذیرش شکست و چسبندگی به اصول حرفه ای مفاهیم عجیب در این فضا است. هوادارانی که باید از دیدن فوتبال لذت ببرند نیز در جنگ های رسانه ای و توهین های بی پایان شرکت می کنند. این چرخه معیوب نه تنها کیفیت فوتبال را کاهش می دهد بلکه به اعتماد به نفس عمومی در ورزش نیز آسیب می رساند.
فوتبال ایران ؛ شیوع حاشیه در متن
