پوران درخشنده گفت: در فضای سینمای اجتماعی کارگردان باید ببیند در دنیای زندگی مردمش چه چیزی وجود دارد که به دلایل مختلف نمی توان درباره آن صحبت کرد و می تواند با تکنیک های ملایم و ظریف فیلمسازی به آن بپردازد و به حل مشکل کمک کند.
به گزارش صبح به نقل از رکنا، «او! دخترها جیغ نمی زنند» مصداق جامع یک فیلم اجتماعی است، فیلمی که بخشی از جامعه است، بخشی از جامعه که مجبور به سکوت شده است، این فریاد. فشاری برای این بخش برای فریاد زدن سکوتی است که روح آنها را عذاب می دهد.
پوران درخشنده کارگردان سرشناس سینمای اجتماعی در گفت و گو با «ایران» از دغدغه های ساخت این فیلم، کام لطفی که نوشته «دختران جیغ نمی زنند» و نگاه هوشمندانه تماشاگران به این موضوع پرداخت. اثری که او می خواند
فیلم شما خانم درخشنده را مردم در جشنواره انتخاب کردند اما هیئت داوران سی و یکمین جشنواره فیلم فجر آن را ندیدند. به نظر شما داوران ما چقدر سلیقه مخاطبان خود را می شناسند؟
مردم از “او!” دخترها جیغ نمی زنند» از این فیلم، حق ضعیف را پس گرفتند، مردم وقتی بخواهند می توانند.
نمی توانید تصور کنید که نگاه مسئولان سینمایی آن زمان چرا به چنین موضوعی پرداخته شد. “دختران جیغ نمی زنند”؟
داوران فیلمی که سرشان را برداشتم سعی کردند با ندیدن آن را بپوشانند، واکنش به این فیلم “هیس” کارگردان بود و تاکید کردند که دیگر به چنین موضوعاتی نپردازد، اما استقبال مردم باعث شد. نه تنها دلسرد نشدم، بلکه با وسواس بیشتری به زخم هایی که در لایه های پایین جامعه وجود دارد نگاه خواهم کرد تا آنچه را که مردم می خواهند ایجاد کنم. برخورد داوران من را بیشتر با مردم پیوند می داد و مرا تشویق می کرد تا آنچه در توان دارم انجام دهم که هشداری برای حل مشکلات اجتماعی و حل مشکلات است.
در بین هفت داور جشنواره حتی یک زن هم حضور نداشت، فیلم درباره زنان بود، نبود داور زن چقدر در کم توجهی به این فیلم موثر بود؟
صد در صد جای تعجب است، هفت کارگردان مرد، داور جشنواره بودند که قرار است برای این جامعه و مردمش فیلم بسازند، چگونه از مشکلات جامعه بی اطلاع هستند و پرداختن به آن را ارزشی نمی دانند. آسیب های جامعه
برای پخش «هیس!…> ظاهراً گفته شده که باید یک دیالوگ حذف شود تا اجازه اکران داده شود، آن دیالوگ حذف شده چه بود که دیدند؟
اسم فیلم رو عوض کن
برای قسمت اول فیلم گفتند اسم فیلم را عوض کنید، ثانیا تاکید کردند که با پیدا شدن برادر مقتول فیلم تمام شود و تا مشکل حل نشود مراسم اعدام پخش نشود!
بنده در خصوص موارد مذکور با مسئولین جلساتی داشتم چون مسئولین می خواستند مشکل را حل کنند و به خوبی پایان دهند تا مقتول که قاتل هم بود مجازات نشود اما حرف من این بود که چرا چهره قاتل را پاک کنیم. مسئله؟ اجتماعی را درک کنید و به درمان آن فکر کنید.
روایت فیلم داستان ظالمی است که به مظلوم ظلم می کند و مظلوم را ساکت می کند، سکوتی که مظلوم تصور می کند اگر از ظلمی که بر او شده صحبت کند محکوم می شود.
می خواستم نقش اصلی فیلم انتقام اجتماعی باشد، یعنی قربانی باشم تا تفکر جامعه به فکر فرو رود تا دیگر قربانیان این معضل اشتباه ساکت نمانند. ندیدن باعث رشد مشکل می شود و باید به فکر راه حل و درمان بود.
در 22 سالنی که فیلم «دختران جیغ نمی‌کشند» با استقبال مواجه شد و سینماهای زیادی فروش بالایی داشتند، باید دید چرا مردم به فیلمی علاقه دارند که داوران آن را نبینند و داوران فیلمی را ببینند. فیلمی که مورد قبول مردم نیست.
رسیدگی به مشکلات جامعه
فیلم به این معضل پرداخته است که آسیب های اجتماعی فقط یک مرز نیست و مردم یک کشور نیستند، آیا متقاضیانی برای اکران فیلم در خارج از ایران وجود دارند؟
من فیلم را برای کپی رایت به ایالات متحده آمریکا بردم، آنجا برای 30 سینماگر اکران شد، بعد از پایان فیلم گفتند ما به چنین فیلمی نیاز داریم، چرا این فیلم را در آمریکا اکران نمی کنید.
برای کسانی که در فضای سینمای اجتماعی راحت تر به مسائل می پردازند، خواستار اکران این فیلم در کشورشان بودند و معتقد بودند که این فیلم زبانی بدون مرز دارد و صدای خاموش بسیاری از زنان را در هر گوشه دنیا خواهد شکست. .
در فضای سینمای اجتماعی، کارگردان باید ببیند در دنیای زندگی مردمش چه چیزی وجود دارد که به دلایل مختلف نمی توان درباره آن صحبت کرد و می تواند با تکنیک های فیلمسازی ملایم و ظریف به آن بپردازد و به حل مشکل کمک کند.
نوشته پوران درخشنده: چرا باید صورت مشکل را پاک کنیم؟! اولین بار در صبح. ظاهر شد.