–ماهیت لذت مردم در گوش دادن به موسیقی غم انگیز چیست؟ شواهد نشان می دهد که لذت بردن از موسیقی غم انگیز با عوامل بسیاری مرتبط است.
به نقل از تدی سایوکولوژی ، موسیقی با تقلید از صداهای تولید شده توسط صدای انسان احساسات ویژه ای را بیان می کند. وقتی مردم ناراحت هستند ، صدای کندتر و پایین صحبت می کنند. این حالت به راحتی در Adjio برای سازهای رشته ای توسط ساموئل باربر آشکار است. در نظرسنجی بین المللی بی بی سی ، این آهنگ به عنوان غم انگیزترین موسیقی جهان انتخاب شده است. موسیقی همچنین می تواند برای رهایی عاطفی استفاده شود. موسیقی به راهنمایی ناامیدی یا پاکسازی (گربه ها) احساسات منفی (عصبانیت و غم و اندوه) کمک می کند. وقتی به موسیقی غم انگیز گوش می دهیم (یا یک فیلم غم انگیز را می بینیم) ، ما از هرگونه تهدید یا خطری که موسیقی یا فیلم نمایش می دهد جدا می شویم. تماشای یک فیلم غم انگیز همان بازدید از پناهگاه بی خانمان نیست. ما بدون اینکه احساس گناه کنیم متاسفم یا با آنها همدردی می کنیم. غم و اندوهی که موسیقی ضبط می کند به این معنا که می دانیم واقعاً در جهان اتفاق نمی افتد.
موسیقی غم انگیز می تواند هورمون پرولاکتین را ترشح کند. این هورمون تسکین دهنده و آرام بخش است که هنگام شیردهی مادران ترشح می شود. پرولاکتین برای مقابله با درد روانی احساس آرامش ایجاد می کند. هورمون پرولاکتین به کاهش غم و اندوه کمک می کند. همدلی همچنین نقش مهمی در لذت بردن از موسیقی غم انگیز دارد. همدلی را می توان به عنوان ظرفیت درک یا احساس آنچه شخص دیگری تجربه می کند تعریف کرد. افرادی که از نظر عاطفی تحت تأثیر هنر غم انگیز قرار دارند ، به طور کلی همدلی بیشتری خواهند داشت. در مقابل ، افراد با همدلی بالا نیز بیشتر تحت تأثیر موسیقی غم انگیز قرار می گیرند. این افراد معمولاً تصور خوبی برای تشخیص تجربه یک شخص یا شخص خیالی دارند.
موسیقی غم انگیز یک محرک قدرتمند برای خاطرات دلتنگی گذشته است. چنین تجدید نظر در خاطرات نوستالژیک ممکن است روحیه را بهبود بخشد ، به خصوص اگر خاطرات لحظات مهم و معنی دار زندگی باشد. ما از شیرینی این خاطرات از طریق تخیل لذت می بریم. با یادآوری لحظات خوب ، لذت زیادی وجود دارد ، اما با آن ، تقریباً به همان اندازه غم و اندوه از دست دادن آن لحظات وجود دارد. موسیقی غم انگیز مزایای روانی تنظیم خلق و خوی را ایجاد می کند. موسیقی غم انگیز را می توان به عنوان یک دوست خیالی تجربه کرد که پس از تجربه یک فقدان اجتماعی ، از ما حمایت و همدلی می کند.
شنوندگان به سادگی از حضور یک شخص مجازی نمایش داده شده توسط موسیقی لذت می برند ، که در عین حال می تواند به احساسات غم انگیز کمک کند. به عنوان مثال ، سه غزل پیانو نهایی شوبرت به افرادی که احساس تنهایی می کنند ، می دهد. شوبرت 2 ساله بود که این غزل های پیانو را نوشت و دو ماه بعد در ماه سپتامبر درگذشت. شوبرت تجربه تنهایی را می دانست و پتانسیل انتقال آن را در موسیقی خود داشت. به طور خلاصه ، موسیقی غم انگیز شنونده را قادر می سازد از شرایط ناراحت کننده خلاص شود و به جای آن روی زیبایی موسیقی تمرکز کند. علاوه بر این ، شعرهایی که با تجربه شخصی شنونده طنین انداز هستند می توانند احساسات یا تجربیاتی را که ممکن است نتواند بیان کند ، بیان کند.