در سالهای اخیر ، مجموعه تلویزیونی مدرن ساختارهای روایی سنتی و الگوهای متروکه قدیمی را کاملاً تغییر داده است. مجموعه تلویزیونی یک دهه و نیم دهه بیشتر روی شخصیت های پیچیده ، روایت های ناشناخته غیر خطی و نهایی تمرکز دارد. بسیاری از آنها روی آنتی هرو تمرکز می کنند و شخصیت های اصلی لزوماً خوب و مثبت نیستند. علاوه بر این ، داستانی که در گذشته رایج بود ، با داستانهای طولانی و پازل جایگزین شده است.
در اینجا 10 دانش جالب در مورد تأثیر سریال های جدید بر الگوهای روایت سنتی وجود دارد:
آنتی هرو قهرمانان سنتی را جایگزین کرد
یکی از اصلی ترین تغییرات در سریال های تلویزیونی مدرن ، جایگزینی شخصیت های ضد هروئیک به جای قهرمانان مثبت است. در گذشته ، شخصیت های اصلی به طور کلی افراد خوب و اخلاقی بودند که علیه دشمنان سوء رفتار می جنگیدند. اما امروز ، شخصیت هایی مانند والتر وایت در “Breaking Bad” یا Tony Soprano در سوپرانو نمونه های برجسته ای از آنتیبریها هستند که دارای ویژگی های اخلاقی خاکستری هستند. این شخصیت ها گاهی اوقات کارهای وحشتناکی انجام می دهند ، اما مخاطب هنوز به آنها علاقه مند است و متناسب با آنها است. سریال تلویزیونی مدرن منجر به مرز بین خوب و بد شده است و تماشاگران بیشتر روی انگیزه ها و تصمیمات شخصیت ها تمرکز می کنند. این تغییر داستان ها را پیچیده تر کرده و مخاطب دیدگاه های جدیدی در مورد شخصیت های داستان دارد.
2. روایات غیر خطی جایگزین الگوهای کلاسیک شد
در سریال های قدیمی ، داستانها به طور کلی روایت خطی داشتند که از ابتدا پیش می رفت. اما در سریال های تلویزیونی مدرن ، استفاده از روایت غیر خطی بسیار متداول است. این سریال مانند “Westworld” یا “Dark” از روایت های پیچیده استفاده می کند که شامل پرش زمان ، داستان های موازی و تغییرات ناگهانی در روایت است. این نوع روایت بینندگان را وادار می کند تا به طور فعال تاریخ را درگیر کنند و به جزئیات بیشتر توجه کنند. برخی از سریال ها حتی از روش های روایت چندگانه استفاده می کنند که داستانی را از دیدگاه های مختلف بیان می کنند. این تغییرات باعث شده است که سریال های تلویزیونی مدرن تجربه ای هوشمندانه تر و چالش برانگیز تر برای مخاطبان داشته باشد.
2. الگوهای اپیزودیک جایگزین داستانهای مداوم شدند
در گذشته ، بیشتر سریال های تلویزیونی از قالب اپیزودیک پیروی می کردند ، به این معنی که هر قسمت دارای یک تاریخ مستقل بود و تماشاگران قسمت های قبلی را دیده اند. اما در سریال های تلویزیونی مدرن ، این الگوی تغییر کرده و روایت های مداوم شده است. این سریال مانند “Game of Thrones” یا “Things Stranger” داستانهایی دارد که برای چندین فصل ادامه می یابد ، هر بخش از روایت بزرگتر. این تغییر باعث شده است که بینندگان احساس کنند که شاهد ضرب از یک رمان ویدیویی چند رشته ای هستند ، نه یک سری معمولی. علاوه بر این ، این روش احساسات و تعامل بیشتری بین مخاطب ایجاد کرده است ، زیرا هر قسمت در تاریخ عمومی به عنوان یک معما عمل می کند.
انتهای باز جایگزین پایان نهایی شد.
یکی دیگر از تغییرات مهم در سری تلویزیون های مدرن استفاده از فینال باز به جای پایان های قطعی است. در گذشته ، این سریال معمولاً یک پایان نهایی و نهایی داشت که همه داستان ها را خلاصه می کرد. اما امروز ، بسیاری از سریال بینندگان را با سؤالات و نظریه های بی پاسخ رها می کنند. این سریال مانند “گمشده” و “باقیمانده” نمونه هایی از این رویکرد است که در آن پایان داستان به تفسیر بیننده بستگی دارد. این روش باعث می شود این سریال بحث برانگیزتر شود و مخاطب را مجبور به تفکر و تحلیل کند. علاوه بر این ، پایان های باز به نویسندگان این امکان را می دهد تا این سریال را با عواقب احتمالی در آینده ادامه دهند.
سیستم عامل های انتقال روایت های تلویزیونی را تبدیل کردند
سیستم عامل های انتقال فعلی یا انتقال آنلاین مانند Netflix ، Amazon Prime و Disney+ باعث تغییر روایت سری کاملاً شدند. در گذشته ، سریال تلویزیونی مجبور بود به قالبهای شبکه های کابل پایبند باشد و داستانهایی را در قالب های خاص و محدود تهیه کند. اما امروزه ، سیستم عامل های انتقال آزادی بیشتری برای طراحی داستانهای بوهمی به تولید کنندگان داده اند. نیازی به رعایت برنامه های 2 دقیقه یا قسمت های هفتگی نیست و سریال را می توان با طول و ریتم مورد نظر خود تهیه کرد. همچنین ، بادی (مشاهده پرش) یا دیدن چندین قسمت از پشت منجر به روایت داستانهای تلویزیونی شده است تا به سمت ساختارهای فیلمبرداری و پیچیده بیشتری حرکت کنند. سیستم عامل های دیجیتال اجازه داده اند سبک های روایت جدید را آزمایش کنند و به سازندگان اجازه دهند قوانین سنتی تلویزیون را رها کنند.
2. استفاده از سری سبک فیلم
یکی از ویژگی های سریال تلویزیونی جدید این است که آنها از نظر روایت و روایت شباهت زیادی با فیلم های بلند دارند. در گذشته ، این سریال به طور کلی با دوربین های ثابت و نمای ساده ساخته می شد ، اما امروزه از فیلمبرداری فیلم ، لنزهای ویژه و جلوه های ویژه پیشرفته استفاده می شود. این سریال مانند “Mindhunter” یا “کارآگاه واقعی” نمونه های برجسته ای از تغییر است که از نورپردازی سینمایی و قاب بندی حرفه ای استفاده می کنند. علاوه بر این ، فرمولاسیون و حرکت دوربین در سریال های مدرن بسیار پیچیده تر از همیشه است ، آنها در حال حاضر اغلب از تکنیک های فیلم مانند بسته های طولانی ، عاطفی و صحنه های حرکت آهسته استفاده می کنند. این تغییر همچنین باعث شده است که بسیاری از مدیران فیلمبرداری به دنیای سریال سازی جذب شوند. به عنوان مثال ، کارگردانانی مانند مارتین اسکورسیزی و دیوید فینچر پروژه های تلویزیونی با کیفیت را انجام داده اند. این تحول نشان می دهد که مرز بین سینما و تلویزیون در حال محو شدن است و تماشای سریال های تلویزیونی تجربه ای نزدیک به فیلم ها را ارائه می دهد.
2- زیر مجموعه ها به اندازه شخصیت های اصلی مهم هستند.
در مجموعه تلویزیونی مدرن ، زیر مجموعه ها نه تنها مکمل هستند بلکه داستان های عمیق و عمیقی نیز دریافت می کنند. در گذشته ، بیشتر رویکرد سری در شخصیت اصلی بود و شخصیت های دیگر فقط برای پیشرفت در تاریخ استفاده می شدند. اما امروز ، بسیاری از سریال ها برای پرداخت زیر بخش اهمیت ویژه ای می پردازند. در سریال هایی مانند “چیزهای غریبه” ، “بهتر است ساول تماس بگیرید” و “سیم” ، زیربنایی داستانهای مستقل انگیزه ها و پیچیدگی های خاص خود را دارند. این رویکرد دنیای سریال را واقع بینانه تر و عمیق تر کرده و تماشاگران می توانند با شخصیت های زیادی ارتباط برقرار کنند. در بعضی موارد ، زیرکاش ها چنان محبوب می شوند که سازندگان یک اسپین جداگانه ایجاد می کنند. نمونه ای از این موارد را می توان در سریال “Breaking Bad” مشاهده کرد که زیرگروه های روح گودمن به حدی زیاد بود که او سریال اختصاصی خود را دریافت کرد. این روند نشان می دهد که سریال های مدرن دیگر روی یک شخصیت اصلی تمرکز نمی کنند و داستان ها را در لایه های مختلف می گویند.
2. ژانرهای ترکیبی قالب های سنتی را جایگزین کردند
در گذشته ، سریال های تلویزیونی به طور کلی در ژانرهای خاص مانند درام ، کمدی ، اکشن یا داستان های علمی ساخته شده بودند. اما امروزه ، بسیاری از سری ها از ژانرهای ترکیبی استفاده می کنند ، که ترکیبی از چندین سبک مختلف است. به عنوان مثال ، سری “Westworld” ترکیبی از داستان های علمی تخیلی ، روانشناختی و غربی است که لایه های زیادی را اضافه می کند. “چیزهای غریبه” همچنین نمونه ای از سریال است که همزمان از عناصر ترس ، دلتنگی ، داستان های علمی و درام خانوادگی استفاده می کند. این ترکیب ژانرها باعث شده است تا مخاطب تجربیات جدید و غیرقابل پیش بینی را پیدا کند. علاوه بر این ، این روش به سری اجازه می دهد تا طیف گسترده ای از مخاطبان را به خود جلب کند. بر خلاف گذشته ، هر سریال در یک گروه خاص به تنهایی بود ، سریال های مدرن می توانند چندین احساس متفاوت را در یک داستان ارائه دهند.
2. دیالوگ ها پیچیده تر و واقع بینانه تر شده اند
در سریال های تلویزیونی قدیمی ، دیالوگ ها به طور کلی ساده و مستقیم بودند و فقط برای انتقال اطلاعات یا پیشبرد داستان استفاده می شدند. اما در سری مدرن ، دیالوگ ها نه تنها پیچیده تر شده اند ، بلکه لحن و سبک آنها واقع بینانه تر و چندگانه تر شده است. این سریال مانند “مردان دیوانه” یا “سوپرانو” نمونه های برجسته ای است که در آن مکالمات بین شخصیت ها دارای معانی پنهان ، بازی های طنز و زبانی هستند. بسیاری از سری های جدید از دیالوگ ها برای ساختن شخصیت ها و نشان دادن تضادهای داخلی خود استفاده می کنند. در بعضی موارد ، یک جمله ساده می تواند لایه های عمیق تری از احساسات و اطلاعاتی را که در گذشته دیده نشده است منتقل کند. علاوه بر این ، شخصیت های سری مدرن از یک زبان متداول تر و طبیعی تر استفاده می کنند ، و این باعث می شود بینندگان احساس کنند که به مکالمات واقعی گوش می دهند.
تماشاگران نقش فعال تری در تحلیل داستان دارند.
یکی از تغییرات مهم در سریال های تلویزیونی مدرن این است که عموم مردم باید در درک و تحلیل تاریخ نقش فعال تری داشته باشند. در سریال های سنتی ، داستان به طور کلی به روشی ساده و خطی گفته می شد و نیازی به تجزیه و تحلیل عمیق تماشاگران نبود. اما امروز ، سریال هایی مانند “Dark” ، “Westworld” و “Mirror Black” از ساختارهای پیچیده و داستانهای Multicapa استفاده می کنند که بینندگان را وادار می کند تا با دقت روی جزئیات تمرکز کنند. بسیاری از سریال های مدرن دارای سرنخ ها ، نمادگرایی و حرکات پنهان هستند که برای درک کامل تاریخ به توجه عمیق نیاز دارند. حتی برخی از سریال ها آنقدر پیچیده هستند که طرفداران آنها بعد از هر قسمت ، تجزیه و تحلیل و نظریه های خود را در شبکه های اجتماعی به اشتراک می گذارند. این رویکرد باعث شده است که این سریال از یک فعالیت منفعل در یک تجربه فکری و تماشاگران بیشتر با تاریخ تعامل داشته باشد.
این نشریات را نیز بخوانید