سندرم استاندال این بیماری که با نام «سندرم فلورانس» نیز شناخته می شود، یک اختلال روان تنی است که در آن فرد واکنش های عاطفی و فیزیکی شدیدی را نسبت به آثار هنری بسیار زیبا یا مناظر شگفت انگیز تجربه می کند. این سندرم اولین بار در سال 1817 توسط یک نویسنده فرانسوی توصیف شد. ماری هنری بیل که نام مستعار دارد استاندال شناخته شده، توصیف شده است. استاندال پس از بازدید از صلیب مقدس در فلورانس، تجربه ای از سرگیجه، گیجی، تپش قلب و احساس خلسه را ثبت کرد که بعدها به نام او شناخته شد. این واکنش عاطفی به زیبایی هنری ترکیبی از گیجی و سردرگمی ذهنی بود که تأثیر آن چنان عمیق بود که الهام بخش روانشناسان برای مطالعه این اختلال شد.
سندرم استاندال به طور خاص به واکنش‌های شدید احساسی و فیزیکی اشاره دارد که فرد در مواجهه با مقادیر زیادی از زیبایی هنری یا تاریخی تجربه می‌کند. این اختلال می تواند در مکان هایی مانند موزه ها، کلیساها، قلعه ها یا حتی مناظر طبیعی شگفت انگیز رخ دهد. اگرچه این سندرم به طور رسمی در رده اختلالات روانپزشکی DSM-5 ذکر نشده است، بسیاری از مطالعات آن را به عنوان یک پاسخ عاطفی معتبر بررسی کرده اند. این سندرم نشان می دهد که چگونه ذهن انسان نسبت به محرک های بصری قوی مانند آثار هنری یا معماری باشکوه واکنش بیش از حد نشان می دهد و نوعی «اضطراب زیبایی شناختی» را تجربه می کند.
زخم کار و سندرم استاندال
بدون اینکه داستان سریال ژوگ کاری را اسپویل یا فاش کند، صحنه سیما در موزه هم راهی برای نشان دادن این سندرم بود و من شک دارم نویسنده سریال نظری درباره این سندروم نداشته باشد.
پاتوفیزیولوژی سندرم استاندال: چرا رخ می دهد؟
سندرم استاندال از نظر علمی با پاسخ های سیستم عصبی و روانی فرد به محرک های حسی و عاطفی مرتبط است. وقتی فردی در معرض زیبایی خارق العاده یا مناظر باشکوه قرار می گیرد، سیستم لیمبیک مغز که مسئول پردازش احساسات است بیش فعال می شود. این تحریک بیش از حد باعث ترشح بیش از حد هورمون هایی مانند آدرنالین و کورتیزول ممکن است واکنش های فیزیکی مانند افزایش ضربان قلب، مشکل در تنفس و سرگیجه. آنها نگاه می کنند
علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که بخش هایی از مغز مانند قشر جلوی مغز و هیپوکامپ آنها در پردازش این احساسات نقش دارند. این مناطق مسئول درک زیبایی، خاطرات و ارزش های فرهنگی هستند. هنگامی که این پردازش اغراق آمیز باشد، فرد نوعی “پریشانی عاطفی” را تجربه می کند که می تواند به واکنش های فیزیکی یا روانی جدی تبدیل شود.
چه کسانی مستعد ابتلا به سندرم استاندال هستند؟
اگرچه هر فردی ممکن است اندکی تحت تأثیر هنر یا زیبایی طبیعی قرار گیرد، افراد خاصی بیشتر به این سندرم مبتلا می شوند.
- افراد حساس و هنردوستان. – کسانی که احساسات عمیق و روحیه لطیف دارند یا علاقه زیادی به هنر و تاریخ دارند معمولا بیشترین واکنش را تجربه می کنند.
- افراد مبتلا به اضطراب یا اختلالات اضطرابی. کسانی که سابقه اضطراب یا استرس دارند بیشتر تحت تاثیر زیبایی بصری شدید قرار می گیرند.
- مسافران و گردشگران فرهنگی افرادی که برای اولین بار از مکان هایی مانند لوور یا فلورانس بازدید می کنند ممکن است به دلیل شوک فرهنگی ناگهانی این سندرم را تجربه کنند.
- افرادی که سابقه فوبیا یا وسواس دارند. – این افراد ممکن است به دلیل حساسیت ذهنی و وسواس در جزئیات، واکنش شدیدتری نشان دهند.
- افرادی با حساسیت و خلاقیت هنری بالا. نقاشان، نویسندگان و نوازندگان به دلیل حساسیت عاطفی و ذهن خلاق، بیشتر در معرض این اختلال هستند.
علائم سندرم استاندال
علائم این اختلال به طور کلی به سه دسته جسمی، ذهنی و عاطفی تقسیم می شوند:
- علائم فیزیکی: تپش قلب، سرگیجه، ضعف، تعریق، حالت تهوع، لرزش بدن و در موارد شدید، غش یا از دست دادن هوشیاری.
- علائم روانی: احساس گیجی، توهم، اضطراب شدید، احساس گیجی و در حالت خلسه.
- علائم عاطفی: هیجان بیش از حد، گریه ناگهانی، احساس سرخوشی یا افسردگی لحظه ای و گاهی اشتیاق غیرقابل کنترل.
این علائم معمولاً پس از خروج از محیط محرک ناپدید می شوند، اما در موارد شدید ممکن است نیاز به مداخله پزشکی یا روان درمانی داشته باشند.
روش های پیشگیری و درمان سندرم استاندال.
پیشگیری:
- از موزه ها یا مکان های فرهنگی به تدریج و در مدت زمان کوتاه بازدید کنید.
- برای کاهش تحریکات ذهنی، استراحت های کوتاهی بین ملاقات ها برنامه ریزی کنید.
- مدیریت استرس از طریق تکنیک های تنفس عمیق، یوگا و مدیتیشن.
درمان:
- روان درمانی: الگوهای فکری را بشناسید و احساسات شدید را مدیریت کنید.
- درمان شناختی رفتاری (CBT): برای اصلاح افکار منفی و ایجاد کنترل ذهنی.
- درمان دارویی: در موارد شدید، از داروهای ضد اضطراب یا آرام بخش برای کاهش علائم استفاده می شود.
- حمایت اجتماعی و گروه درمانی: برای کاهش احساس انزوا و ایجاد آرامش با دیگران صحبت کنید.
بازتاب سندرم استاندال در ادبیات و رمان.
سندرم استاندال بارها در ادبیات توصیف شده است. خود استاندال تجربه خود را در کتاب «ناپل و فلورانس» توصیف کرد و الهام بخش نویسندگان بعدی شد. نویسندگان رمانتیک قرن نوزدهم مانند آقای بایرون آنها همچنین به احساسات عمیقی که زیبایی هنری برمی انگیزد اشاره کرده اند.
بازتاب سندرم استاندال در فیلم ها و سریال ها
سندرم استاندال در سینما نیز نمایان است. معروف ترین فیلم در این زمینه. “سندرم استاندال” (1996) به کارگردانی داریو آرجنتو jw.org fa این فیلم داستان زنی را روایت می‌کند که در یک گالری هنری دچار حمله عصبی و توهم می‌شود. این فیلم به خوبی نشان می دهد که چگونه زیبایی هنر می تواند واکنش احساسی قوی را برانگیزد.
در سریال ها و فیلم های معاصر نیز به این اختلال اشاره شده است، به ویژه در صحنه هایی که شخصیت ها در موزه ها یا مکان های فرهنگی به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند.
سندرم استاندال نمونه نادری از تأثیر قوی زیبایی بر ذهن انسان است. این اختلال نشان می دهد که هنر و زیبایی می تواند آنقدر عمیق باشد که بر احساسات تأثیر بگذارد و حتی ذهن را به چالش بکشد. اگرچه علائم این سندرم معمولا موقتی هستند، اما موارد شدید ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. مطالعات اضافی در مورد این سندرم به ما کمک می کند واکنش های عاطفی قوی را بهتر درک کنیم و هنر را به عنوان منبع قدرت عاطفی و فرهنگی بدانیم.
این مقالات را نیز بخوانید