معرفی تراشه Quantum Willow آخرین دستاورد گوگل است. به گفته گوگل، این تراشه می تواند عملیات پیچیده محاسباتی را در کمتر از 5 دقیقه انجام دهد. در همین حال، پردازش همان عملیات برای پیشرفته ترین ابررایانه های جهان بیش از 10 سپتیلیون سال طول خواهد کشید.
اطلاع رسانی کند همگراییاین موفقیت جدید پیشرفت قابل توجهی را در زمینه محاسبات کوانتومی از سال 2019 نشان می دهد. زمانی که گوگل برای اولین بار اعلام کرد که پردازنده کوانتومی آن می تواند معادله را در سه دقیقه حل کند. در حالی که ابررایانه ها برای حل آن به 10 هزار سال زمان نیاز دارند. این ادعای طولانی مدت توسط گوگل توسط IBM مورد مناقشه قرار گرفت.
تراشه کوانتومی بید; تراشه ای که محاسبات سپتیلیون را تنها در پنج دقیقه انجام می دهد
یکی دیگر از دستاوردهای مهم محققان گوگل کاهش خطاهای کیوبیت بوده است. تراشه‌های کوانتومی به جای استفاده از بیت‌ها از کیوبیت‌ها استفاده می‌کنند که می‌توانند در چندین حالت به طور همزمان وجود داشته باشند. این باعث می شود کیوبیت ها به دلیل تبادل سریع اطلاعات با محیط خود مستعد خطا باشند. اکنون گوگل با افزودن کیوبیت های بیشتر به سیستم، موفق به کاهش و اصلاح این خطاها شده است.
هارتموت نوون، بنیانگذار هوش مصنوعی کوانتومی گوگل، در وبلاگ گوگل نوشت:
“این دستاورد برجسته در این زمینه به عنوان “آستانه فرعی” شناخته می شود؛ یعنی توانایی کاهش خطا در عین افزایش تعداد کیوبیت ها. شما باید نشان دهید که زیر این آستانه هستید تا پیشرفت واقعی در تصحیح خطا را نشان دهید. “این چالش خارق العاده است. از زمانی که پیتر شور مفهوم تصحیح خطای کوانتومی را در سال 1995 معرفی کرد وجود داشته است.
به گفته Nuven، اکنون که سیستم تراشه کوانتومی Willow دارای 105 کیوبیت است، عملکردی در سطح جهانی دارد. در همین حال، شرکت هایی مانند مایکروسافت، آمازون و IBM نیز در حال توسعه سیستم های محاسباتی کوانتومی خود هستند.
هدف بعدی گوگل این است که اولین محاسبه ای را انجام دهد که «قابل اجرا و فراتر از قابلیت های رایانه های کلاسیک» باشد و در دنیای واقعی مورد استفاده قرار گیرد. نوون می‌گوید فناوری کوانتومی در آینده در جمع‌آوری داده‌ها برای آموزش هوش مصنوعی و در نهایت به کشف داروهای جدید، طراحی باتری‌های کارآمدتر برای خودروهای الکتریکی و تسریع پیشرفت در همجوشی هسته‌ای و منابع جدید انرژی، نقش حیاتی خواهد داشت.
یافته های این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
بیشتر بخوانید: