فیلم “ما در زمان زندگی می کنیم”؛ ما در زمان زندگی می کنیم یک درام عمیق از عشق، زندگی و زمان است.

کارگردان: جان کراولی
جان کراولی، کارگردان ایرلندی که عمدتاً برای ساخت فیلم شناخته می شود. بروکلین شناخته شده در سال 2015، در ما در زمان زندگی می کنیم (ما در زمان زندگی می کنیم) بار دیگر توانایی های خود را در بیان داستان های احساسی و انسانی نشان داده است. کراولی که در به تصویر کشیدن روابط پیچیده انسانی و نشان دادن ظرایف عاطفی تخصص دارد، در این فیلم با تلفیق عناصر رمانتیک و دراماتیک، اثری خلق کرده است که نه تنها بر دل بیننده تاثیر می گذارد، بلکه او را وادار می کند عمیقاً درباره ارزش زمان فکر کند. و زندگی .

بازیگران اصلی

• بانک فلورانس (فلورنسیا پوگ) در نقش آلموت
• آندرس گارفیلد (اندرو گارفیلد) در نقش توبیاس

هر دو بازیگر که از شناخته شده ترین چهره های سینمای معاصر هستند بهترین بازی خود را در این فیلم انجام داده اند. شیمی بین پیو و گارفیلد یکی از بزرگترین دلایل موفقیت فیلم است.

داستان فیلم (اگر نمی‌خواهید داستان را بدانید، از این بخش بگذرید.)

داستان فیلم که به صورت غیرخطی روایت می شود، زندگی عاشقانه آلموت و توبیاس را از ملاقات تا آخرین خداحافظی آنها توصیف می کند. فیلم با حرکت بین گذشته، حال و آینده شخصیت ها، تجربه ای منحصر به فرد و تاثیرگذار را برای بیننده ایجاد می کند. در این بخش خلاصه ای از داستان ارائه می شود:

1. آشنایی غیرمنتظره

آلموت، یک سرآشپز مستقل موفق که در شرف افتتاح رستوران خود است، در یک شب بارانی در لندن با توبیاس ملاقات می کند. این دانش با یک حادثه آغاز می شود. جایی که آلموت با ماشینش توبیاس را می زند. این برخورد عجیب کم کم به یک رابطه عمیق تبدیل می شود. آلموت زنی پرشور و پرانرژی است که از تعریف شدن در چارچوب های سنتی مانند «همسر» یا «مادر» اجتناب می کند. از طرفی توبیاس مردی حساس و دوست داشتنی است که به دنبال معنای جدیدی در زندگی خود است.

2. دوره شادی و چالش های اولیه.

رابطه آلموت و توبیاس در ابتدا پر از لحظات شاد و هیجان انگیز است. از آخر هفته های طولانی و بی دغدغه گرفته تا گفتگوهای عمیق درباره آینده. اما کم کم تفاوت آنها آشکار می شود. آلموت از ابتدا اعلام کرده بود که علاقه ای به مادر شدن ندارد، اما توبیاس که فرزندان را بخشی از آینده خود می داند، در مواجهه با این موضوع با مشکل مواجه است.

3. مواجهه با بیماری

چالش های این رابطه زمانی پیچیده تر می شود که آلموت سرطان تخمدان پیشرفته تشخیص داده شود. این بیماری نه تنها زندگی شخصی بلکه رویاهای حرفه ای او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. آلموت، یک زن مستقل و انعطاف پذیر، به جای پذیرش درمان های طولانی و طاقت فرسا، زندگی کوتاه اما معنادار را انتخاب می کند.

4. تصمیم گیری های دشوار و صلاحیت حرفه ای

در یکی از پیچیدگی های داستان، آلموت تصمیم می گیرد در یک مسابقه آشپزی معتبر شرکت کند. این تصمیم، که او از توبیاس پنهان می کند، نشان دهنده تلاش او برای به جا گذاشتن یک میراث حرفه ای و مستقل است. در این میان، رابطه آنها تحت فشار بیماری و اختلافات شخصی، شکننده تر از همیشه می شود.

5. خداحافظی نهایی

فیلم با مرگ آلموت به پایان می رسد. آخرین لحظات او که با توبیاس و دختر خردسالش سپری می شود، نشان دهنده عشقی عمیق و ابدی است که حتی مرگ نیز نمی تواند آن را نابود کند.

نکات برجسته فیلم

1. داستان سرایی غیر خطی و بدیع.

فیلم با روایت غیرخطی خود داستان را از زوایای مختلف به تصویر می کشد. این سبک، اگرچه ممکن است برای برخی از بینندگان گیج کننده باشد، اما می تواند معنای واقعی زندگی و پیچیدگی زمان را منعکس کند.

2. اجرای بی نظیر بازیگران.

فلورانس پوگ در نقش آلموت با ظرافتی نادر پیچیدگی های یک زن مستقل و انعطاف پذیر را به تصویر کشیده است. او توانسته شخصیت الموت را به شکلی ملموس و باورپذیر نشان دهد. اندرو گارفیلد نیز با بازی احساسی و تاثیرگذار خود نقش یک مرد دوست داشتنی و وفادار را بازی کرده است. شیمی بین این دو بازیگر یکی از نقاط قوت اصلی فیلم است.

3. موسیقی و مناظر.

موسیقی متن فیلم با انتخاب آهنگ های آرام و غمگین، فضای احساسی فیلم را تقویت کرده است. طراحی صحنه توانسته است با توجه به جزئیات فضایی واقعی و زیبا خلق کند.

4. توجه به نقش زن

این فیلم با تمرکز بر شخصیت آلموت، تصویر زنی مدرن و مستقل را ارائه می دهد که سعی دارد خواسته های شخصی خود را با انتظارات جامعه متعادل کند.

5. پیام عاطفی و انسانی.

این فیلم بیننده را به تفکر درباره ارزش زمان و اهمیت زندگی در لحظه دعوت می کند. پیام اصلی آن قدردانی از لحظات کوچک و ساده زندگی است.

نقاط ضعف فیلم

1. روایت پراکنده

اگرچه روایت غیرخطی یکی از ویژگی های قابل توجه فیلم است، اما گاهی این سبک برای مخاطب سردرگمی ایجاد می کند. برخی از بینندگان ممکن است ترجیح دهند داستان به صورت خطی روایت شود.

2. کلیشه های رمانتیک

در برخی صحنه ها، فیلم به کلیشه های معمول درام های عاشقانه متوسل می شود که ممکن است برای برخی از بینندگان تکراری به نظر برسد.

3. عدم عمق در شخصیت های ثانویه.

فیلم به شدت بر روی شخصیت های اصلی تمرکز دارد و شخصیت های فرعی تقریبا نادیده گرفته می شوند. این می تواند داستان را در جاهایی تک بعدی جلوه دهد.

4. پایان قابل پیش بینی

اگرچه پایان فیلم احساسی و تکان دهنده است، اما تا حد زیادی قابل پیش بینی است و ممکن است برای برخی از مخاطبان فاقد عنصر غافلگیری باشد.

فیلم برای چه کسانی مناسب است؟

ما در زمان زندگی می کنیم این اثر برای دوستداران سینمای دراماتیک احساسی و عاشقانه است. اگر از آثاری مانند دفتر خاطرات (دفترچه یادداشت) یا به دنبال فیلمی هستید که قلب شما را لمس کند و شما را به فکر وادار کند، این فیلم برای شماست. علاوه بر این، طرفداران فلورانس پیو و اندرو گارفیلد از دیدن این دو بازیگر در یکی از بهترین بازی هایشان لذت خواهند برد.