در سال 1991، نیروانا دومین آلبوم خود را به نام Nevermind منتشر کرد که در سال بعد به رتبه یک بیلبورد 200 ایالات متحده رسید. انتشار این اثر که با موفقیت تجاری و تحسین منتقدان همراه بود، جایگاه این گروه گرانج را به عنوان یکی از تاثیرگذارترین گروه های آلترناتیو راک دهه تثبیت کرد و نام آن ها را بر سر زبان ها انداخت.
از زمان انتشار، بخیال 30 میلیون نسخه فروخته است و آن را به یکی از پرفروش ترین آلبوم های تمام دوران تبدیل کرده است. تاثیری که نیروانا بر نسل جوان گذاشت قابل توجه و چشمگیر بود. موفقیت «بایخال» به پایان دادن به دوران تسلط مو متال کمک کرد و آلترناتیو راک با پیچیدگی خاص خود وارد جریان اصلی موسیقی راک شد و گروه نیروانا ارزش‌های پیشرو و اشعار روح‌انگیز را در آهنگ‌های خود القا کردند.
خواننده اصلی کرت کوبین با استفاده از موسیقی برای نشان دادن حس ناامیدی و حمایت از ارزش‌های ضد سرمایه‌داری و ضد استبدادی، صدای نسلی شد. مایکل آزراد در کتاب خود باش: داستان نیروانا، که بیوگرافی گروه است، می نویسد: “آلبوم Carefree در زمان مناسب منتشر شد. این موسیقی توسط، برای و در مورد یک نسل کاملا جدید و متفاوت از گروه بود. جوانانی که قبلا نادیده گرفته شده و تحقیر شده بودند.
خلاصه اینکه «بی خیال» کار راهگشا بود. این آلبوم که توسط بوچ ویگ تهیه شده است، نه تنها به خاطر اشعار کوبین، بلکه به دلیل سازهای موجود نیز احساسات را برمی انگیزد، هر آهنگ با تکرارهای شگفت انگیز سکانس های آکورد گیتار و خطوط باس و البته سازهای کوبه ای چشمگیر دیو گرول، جوانان را به وجد می آورد.
با این حال، علیرغم اینکه بسیاری از آهنگ ها از شدت و نیروی این سبک بهره می برند، “Something in the way” (چیزی در راه) که آخرین آهنگ این آلبوم است (اگر آهنگ جایزه Endless Nameless را در نظر بگیریم) واضح است که تمرکز نرمی دارد. تلاش های اولیه برای ضبط این آهنگ با همه اعضای گروه ناموفق بود و کوبین را بر آن داشت تا آهنگ را تا حد امکان برای ویگ به سادگی روی گیتار آکوستیک خود اجرا کند.
ویولن برقی Mavis مدل MEV1510
این آهنگ ویگ را تحت تاثیر قرار داد و او تصمیم گرفت گیتار آکوستیک و آواز پس زمینه کوبین را ضبط کند که قلب آهنگ را تشکیل می دهد. از این نقطه به بعد، ویگ سازهای دیگری را اضافه کرد، اما گرول و کریست نووسلیک، بیسیست گروه، ضبط را چالش برانگیز دانستند. خواننده اصلی گروه روی یک گیتار آکوستیک بی کوک نواخته بود، و Novoselic فکر می کرد که کوک کردن باس برای مطابقت با آن دشوار است. از طرف دیگر، گرول مجبور بود بسیار آهسته تر از آنچه که عادت داشت، درام بزند. ویگ در حالی که به آن روزها نگاه می کند، می گوید: «من و کورت می خواستیم درام زدن ساده باشد و زیاد خودنمایی نکند. دیو خیلی بلندتر می نواخت، و همچنین برگشتن و زدن درام روی آهنگی با گیتار آکوستیک بسیار سخت بود، زیرا وزن موسیقی می توانست متفاوت باشد. در نهایت این آهنگ با اضافه شدن ویولن سل تکمیل شد که شیرینی و بار احساسی بیشتری به آهنگ می بخشد.
صدای این ساز کلاسیک در کر این آهنگ شنیده می شود، جایی که کوبین از حالت افسرده خود، زندگی زیر پل و آهنگ “چیزی در راه” که حال او را بهتر می کند ابراز تاسف می کند. این ویولن سل را یکی از دوستان گروه به نام کرک کنینگ می نوازد که با درامر L7 ازدواج کرده است. با وجود اضافه شدن کانینگ در آخرین لحظه، کار و حضور او ترکیبی فراموش نشدنی را ایجاد می کند و سطح جدیدی از ناامیدی و سرخوردگی را به آهنگ های نیروانا می آورد که با صدای ملایم کوبین و گیتار کمی غیرکلید ضبط شده است.
اگرچه بیش از 30 سال از انتشار این موسیقی می گذرد، اما در سال 2022 این آهنگ به رتبه 46 در بیلبورد هات 100 رسید و در جدیدترین فیلم بتمن با بازی رابرت پتینسون نیز شنیده شد. آهنگ “چیزی در راه” بدون شک یکی از بهترین آهنگ های آلبوم “بیخیال” است که ثابت می کند گروه نیروانا در کنار اجراهای پرشور، هیجان انگیز و پر سر و صدای خود توانسته اند به ساده ترین شکل ممکن اثری ماندگار خلق کنند. یک لحن آرام .
گوزن ویولن سل VNC-4/4
فونت: دور
نشریه «انقلاب صدای ویولن سل در ژانر راک با نیروانا» اولین بار در اندلرن پدیدار شد.