اگر با بحث فیلم سر و کار دارید، احتمالاً اصطلاح نویسنده (نویسنده) را شنیده اید. این اصطلاح در بحث های سینما زیاد مطرح می شود، اما معنای آن زیاد مطرح نمی شود. بنابراین برای کسانی که نیازی به یادگیری نظریه نویسنده در مدرسه یا جاهای دیگر ندارند، این ایده می تواند تا حدودی معما باشد. ممکن است برخی توانسته باشند مفاهیم مبهم این مفهوم را با هم ترکیب کنند، اما از شنیدن اینکه شخصی مانند کوئنتین تارانتینو به نویسنده ای اشاره می کند، تعجب نخواهید کرد. اما این مفهوم محل بسیاری از باورهای غلط است و باید در مورد آن توضیح مناسبی داده شود.
- 10 کارگردان و نویسنده بزرگ تاریخ سینما
همچنین باید توجه داشت که بحث های بحث برانگیز زیادی در مورد نظریه نویسنده وجود دارد. این مضمون از جهات مختلف رایج شده و افتخار بزرگی برای یک سینماگر به حساب می آید. این نشان می دهد که کارگردان امضا و دیدگاه خاص خود را دارد که بر فیلم تأثیر می گذارد. اما همه مردم آن را اینگونه نمی بینند. تصوری فردگرایانه نسبت به این عبارت وجود دارد و گفته می شود که نویسنده تقریباً به تنهایی مسئول اثری است که در قالب فیلم ساخته می شود. بنابراین اگر شما از آن دسته افرادی هستید که صرفاً به این دلیل که نمی‌دانستید نویسنده آن کیست، گفتگو را رها کرده‌اید، این پست برای شماست. این مقاله یک کلاس تصادفی برای آشنایی با مبانی نظریه نویسنده و اینکه نویسنده احتمالاً چه کسی خواهد بود و چه بحث هایی در مورد آن وجود دارد است.
چه چیزی یک کارگردان را نویسنده می کند؟
Auteur یک کلمه فرانسوی به معنای نویسنده یا نویسنده است. وقتی از کارگردانی به عنوان نویسنده یاد می کنیم، منظورمان این نیست که او فیلمنامه اثر را نوشته است، بلکه به دلیل مهم تری او را نویسنده سینما می نامیم. نویسنده نامیدن شخصی به این معناست که بینش هنری و دید متمایز او برای فیلم آنقدر قدرتمند است که تنها آنها می توانند به عنوان مسئولیت نهایی اثر شناخته شوند. بیشتر اوقات، این اصطلاح به کسانی اطلاق می شود که سبک منحصر به فرد و متمایز دارند، افرادی مانند آلفرد هیچکاک یا دیوید لینچ.
کتاب صید ماهی بزرگ نوشته دیوید لینچ، انتشارات بیدگل
همانطور که از این اصطلاح می توانید تصور کنید، خاستگاه نظریه نویسنده به فرانسه و دهه 1950 برمی گردد.این نظریه بر اساس فرضیه ارائه شده توسط فرانسوا تروفو است. کسی که استدلال می کرد که بسیاری از کارگردانان به سادگی رمان را اقتباس می کنند و با آنها فیلم می سازند بدون اینکه کوچکترین تأثیری روی آنها بگذارند. این ایده به این موضوع اشاره دارد که کارگردانانی که تأثیر محسوسی بر فیلم‌هایشان دارند نسبت به دیگران برتری دارند. در واقع نویسنده یک فیلم می شوند. اندرو ساریس، منتقد آمریکایی فیلم، تبلیغ این عبارت را در میان انگلیسی زبانان بر عهده داشت که با مقاله ای که تحت عنوان «یادداشت هایی درباره نظریه نویسنده» نوشت، این کار را انجام داد.
این ساریس بود که معیارهایی را بر اساس نوشته های تروفو در مورد این نظریه ابداع کرد. او استدلال کرد که نویسندگان به شایستگی فنی، متمایز بودن و معنای درونی نیاز دارند. با توجه به این موارد می توان از کارگردانانی مانند جیمز گان یا مایکل بی نام برد که صلاحیت چنین شرایطی را ندارند. آنها ممکن است شخصیت متمایزی داشته باشند، اما در مورد صلاحیت فنی آنها تردید وجود دارد و قطعاً فاقد معنای ذاتی هستند. از سوی دیگر می توان به کارگردانانی چون گرتا گرویگ، بری جنکینز و یورگوس لانتیموس اشاره کرد که با توجه به موارد ذکر شده می توان آنها را در زمره کارگردانان نویسنده قرار داد. (به جز افرادی مانند اسکورسیزی یا تارانتینو که همیشه نام آنها ذکر می شود).
دلایل این نظریه چیست؟
ساریس با نگاهی به گذشته، روزهایی را به یاد می آورد که بحث های بزرگی درباره این نظریه مطرح می شد و درباره آن روزها می گوید: ما با افتخار جنگیدیم. دلیل مخالفت بسیاری از مردم این است که افراد زیادی روی یک فیلم کار می کنند. بنابراین بی انصافی است که حق تکثیر اثر را فقط برای یک نفر در نظر بگیریم. دیوید فینچر، که به عنوان یک کارگردان مولف شناخته می شود، در مورد چرایی مخالفت خود با ایده اتوریته می گوید: «اصولاً، من فکر نمی کنم کسی بتواند به وضوح بگوید که هرکسی که در پشت صحنه یک فیلم کار می کند، چنین است. در واقع در آن “بدهی به ایده یک فرد مجرد”.
نظریه مولف جایگاه مهمی در تاریخ سینما دارد زیرا نقش مهمی در این رسانه ایفا کرد که در نهایت به عنوان یک شکل هنری جدی گرفته شد. تعداد زیادی از فیلم های ساخته شده قبل از دهه 1950 به دلیل روش شلخته فیلمبرداری از بین می روند. بنابراین، وضعیت کنونی فرهنگ فیلم مدیون این نظریه است که ما را در رسیدن به این جایگاه تحسین برانگیز یاری می دهد. با این حال، انکارناپذیر است که نظریه نویسنده به جای خود نظریه، از ارزش های غربی فردگرایی صحبت می کند. تئوری مولف باعث ارزشمندتر شدن فیلم ها نشد. فیلم‌ها فقط به این دلیل تغییر کرده‌اند که فرهنگ‌های غربی تاکید زیادی بر ایده‌ی موفقیت فردی داشته‌اند.
کتاب مقدماتی بر مطالعات فیلم نوشته اد سیکوف، انتشارات چشمه
چه بخواهیم چه نخواهیم، نظریه مولف به شدت در بحث های سینمایی جا افتاده است. وقتی از کارگردانانی صحبت می کنیم که فیلم هایشان سبک متمایز دارد، این نظریه می تواند ابزار جالبی باشد، تا جایی که صحبت از این نظریه شکل افراطی به خود نمی گیرد. به خصوص با توجه به این واقعیت که بسیاری از کارگردانان در بخش های مختلف مانند عکاسی و آهنگسازی، همکاران ثابتی دارند که می خواهند به آنها اعتبار بیشتری نسبت به خودشان بدهند.
آبنما: وب سایت فیلم
نوشته جیمز گان یا مارتین اسکورسیزی؟ نویسنده کارگردان کیست؟ اولین بار در بازیگرها ظاهر شد.