منتقد سینما در میهن نوشت: یک کار بازتابنده. کامل ترین فیلم Siavash Asadi. آثار قبلی او ، اگر مورد توجه قرار گرفت ، اما برخی مورد غفلت قرار نگرفتند ، اما با “غریزه” نشان داد که به بلوغ فیلم سازی رسیده است. این فیلم در ابتدا یک عاشقانه جذاب به نظر می رسد ، اما با گذشت فیلم از فیلم ، تسلط کارگردان در کارگردانی و گسترش ابعاد روایت به ما بلوغ بیشتری از این فیلمساز می دهد.
یکی از نکات برجسته “غریزه” ، دیالوگ های شاهزاده خانم و دیالوگ های Siavash Asadi است که به زبان بازیگران فعلی ساخته شده است و گاهی اوقات به خوبی شنیده نمی شود و یا مونوتن نمی شوند و به مخاطب فرصتی برای درک نمی دهند.
حتی بازیگری مانند امین هایای ، علی رغم بازی درخشان خود در این فیلم ، در برخی از سکانس های پردیالی ، گفتگو را خورده است و اظهار می دارد که مخاطب فرصتی برای هضم آن ندارد و این یک حیف است. زیرا حیف است که چنین دیالوگ هایی را در نوشتن این دیالوگ ها هدر دهیم.
از طرف دیگر ، اگرچه “غریزه” شروع خوبی دارد ، می توان گفت که حجم ، سرعت و ریتم این کار با دو سوم ابتدایی قابل مقایسه نیست و شاید مخاطب را کمی خسته و در آن قرار دهد خوش بین ترین روش ، داستان در وسط فیلم است ، و شاید بتوانیم بگوییم اگر فرصتی آزاد شود ، اگر کمی کوتاه شود ، بهتر خواهد بود. زیرا برخی از فیلم حوصله دارد.
با وجود این اعتراض ، “غریزه” یک فیلم بازتابی و قابل دفاع است. از آنجا که Siavash Asadi در نوشتن و اجرای برنامه تمرکز قابل توجهی بر شخصیت پردازی توسط Siavash Asadi دارد و این باعث شده است که مخاطب مخاطب را گیج نکند.
نمی توان گفت که اسادی در “غریزه” در تئوری دایره دهم غیرقانونی است ، اما گره های او مخاطبان فیلم را بدون فریب او یا پایین آوردن درک مخاطب یا به حداقل رساندن او یا به حداقل رساندن او ، کاملاً شگفت زده می کند. او دروغ می گوید. و این هنری است که در سینمای ایران بسیاری دارد و اغلب سعی می کند با فریب دادن مخاطب یا دروغ گفتن به او ذهن خود را بازی کند.
اما Siavash Asadi ، در “غریزه” موازی ، در قسمت دوم فیلم ، در قسمت دوم فیلم ، داستان بعدی را برای داستانی که تاکنون دیده ایم روایت می کند که برای مخاطبان قابل پیش بینی نیست و او را شگفت زده می کند که او را شگفت زده می کند. او با نیمه اولیه فیلم همپوشانی دارد و بعداً گره زدن نیز داستان را کاملاً باز می کند و سرانجام آن را می دهد.
البته ممکن است مخاطب انتظار داشته باشد که این فیلم اهداف دیگری داشته باشد ، اما از دیدگاه خودش ، او پایان کار خود را ارائه می دهد. پایان آن فوران است اما طوفانی نیست.
نویسنده: امیر فرزولایی