در میان فوتبالیست ها و فوتبالیست هایی که به نام ساواک ، علی عبدال مالک و هومایون بهزادی مالک و ستاره پرسپولیس ، حسن روشن ، ستاره تیم تاج و همچنین پارویز غولیچ خانی ، کاپیتان تیم ملی پیش از انقلاب نامگذاری شده اند. داستان متفاوت خودشان.
از ساواک گرفته تا آقای تاکتتی!
یکی از برجسته ترین نام های فوتبال قبل از انقلاب ، علی عبدا ، بنیانگذار و صاحب باشگاه پرسپولیس است که همه می دانستند که از نزدیک با دادگاه ارتباط نزدیکی دارد. او سالها شریک مالی فاطمه پهلوی بوده است ، اگرچه این همکاری بعداً مختل شد و فاطمه پهلوی پس از آتش سوزی باشگاه مشهور بولینگ ، حق بیمه عظیمی را به دست گرفت. بعد از انقلاب ، احتمالاً به دلیل این رابطه نزدیک ، برخی از چهره های فوتبال ، مانند حسن روشن ، عبدا را متهم کردند که وی ساکی است. علی جباری ، یک تیم روشن در تاج ، همچنین صحبت های خود را تأیید کرد و صریحاً گفت که او عبدالواکی است.
البته عبداللی به زودی پس از انقلاب در ایالات متحده درگذشت و نتوانست به این مکالمات پاسخ دهد. با وجود این مکالمات ، او عجیب ترین اتهامات علیه وی در قتل مرحوم تاکتی بود. قبل و بعد از انقلاب ، بسیاری معتقد بودند كه تاكتی توسط ساك كشته شده است و پس از انقلاب ، سازمان موژدین خالق این اتهام را مطرح كرد كه علی عبدو به همراه یك عضو مشهور ساواك ، تاكتی را به قتل رسانده است. بشر البته این اتهام البته در تاریخ نبود زیرا مرحوم تاکتتی کشته نشده بود.
داستان مرموز عضویت بهزادی در ساواک
حسن روشن در صحبت های خود در مورد اعضای باشگاه پرسپولیس ، صریحاً به عضویت ستاره مرحوم پرسپولیس هومایون بهزادی در دهه 1980 اشاره کرد و گفت که وی عضو ساواک است. او گفت ، البته ، او یک شکنجه نبود و یک کارمند ساده ساواک بود. درست ، البته سالها پس از انقلاب ، او این ادعا را مطرح کرد.
در آغاز انقلاب ، داستان فقط یک گفتگوی ساده نبود و بهزادی به مدت شش ماه به جرم این مکالمات و شکنجه ها دستگیر شد. او خود گفت ، “آقای بدپا (آنها بوکسور تیم ملی بودند) ، آنها مهربان بودند و به خانه ما آمدند و مرا گرفتند! … اتهامی که به من داده بود ، شکنجه گر ساواک بود و من را به مدت پنج ماه برای تحقیق در مورد این پرونده نگه داشت و پس از اتمام تحقیقات ، آنها دیدند که همه این را می دانند. البته ، داستان واقعاً تمام نشده است و او از کالج اخراج می شود و حتی سالها در تلویزیون نامگذاری نشده است.
پسر هومایون بهزادی ، پس از صحبت های حسن روشن در دهه 1980 و تأیید آنها توسط علی جباری ، گفت که پدرش یک کارمند ساده ضدحمله است. داستان عضویت بهزادی در ساواک در واقع یک بدبختی است. وی گفت ، در طول فوتبال ، فوتبالیست ها نه نفر به عنوان وزارت راه آهن و راه آهن برای تبدیل شدن به کارمند و پرداخت حقوق بودند. او و چهار نفر دیگر با نخست وزیر آشنا می شوند و این باعث می شود که ساواکی به دلیل ساواکی متهم شود.
شکنجه Ayatollah Talghani با خواننده مشهور
جالب اینجاست که حسن روشن ، که صریحاً در مورد ساواکی چهره های معروف فوتبال صحبت می کرد ، در ابتدای انقلاب نیز با چنین اتهامی روبرو شد. در حقیقت ، وی متهم به شکنجه آیت الله Talghani به همراه یک خواننده زن مشهور بود.
روشن گفته است که وقتی در دبی بود ، این شایعات مطرح شد و وی پس از صحبت با مادرش به ایران بازگشت و با یکی از اقوام خود به آیت الله تالغانی رفت. او گفت ، “آنها مرا به سمت آنها بردند و آیت الله طالغانی به من گفت كه بگوید من او را نمی شناسم و مرا از اتاق او بیرون آورد.”
چگونه کاپیتان تیم ملی در توطئه ساواک قرار گرفت؟
در میان تمام نام های فوتبال قبل از انقلاب ، هیچ کس به اندازه پارویز قولیخ خانی با ساواک نداشت. یکی از بهترین فوتبالیست ها در تاریخ فوتبال ایران و کاپیتان تیم ملی ، علایق روشنی داشت ، بنابراین فقط با قاعده زمان تحمل می شد و سرانجام مجبور به ترک ایران شد. گفته می شود که نام و تصاویر وی از فیلم رسمی بازی های آسیایی تهران حذف شده است ، و هنگامی که ایران در این مسابقات قهرمانی شد ، شاه از دادن قهرمانی به وی امتناع ورزید. اما این فقط این نبود ، و غولی خانی یکی از معدود فوتبالیست هایی است که توسط ساواک دستگیر شده است. وی پس از تماس با اعضای چریکی مردم فادا در اردوگاه خارج از کشور توسط ساواک دستگیر می شود. یک ماه پس از دستگیری ، غولیچ خانی در یک برنامه تلویزیونی ظاهر می شود و مصاحبه وی در مورد عدم فعالیت سیاسی زیاد پخش می شود.
عناوین روزنامه ها مبنی بر عفو غنی توسط پادشاه و بلافاصله اعلام می شود که وی به همراه دو بازیکن دیگر تیم ملی مورد عفو قرار می گیرد و آزاد می شود. با این حال ، فشارها همچنان به عنوان استاد استخدام شده اند. وی پس از انقلاب ، در بیانیه ای درباره درخواست عفو گفت: “واقعیت این است که من در یک زمان توسط دشمن فریب خورده ام و با جستجوی بخشش از شاه به مردمم خیانت کردم.” البته در این بیانیه گفت که مقامات امنیتی فاجعه همسر وی را تهدید می کنند.
یکی دیگر از داستان های قبل از انقلاب در مورد حرکت بازیکن به Türkiye است. داستان این است که او و جلال طالبی پیشنهادی از تیم ترکیه داشتند. غولی خانی داستان را با رئیس آن زمان تربیت بدنی به اشتراک می گذارد ، اما بدون اطلاع وی ، بیانیه ای در روزنامه هایی منتشر شد که در آن غولیچ خانی گفت که ما به دلیل شهیدیسم و میهن پرستی حاضر نیستیم به ترکیه برویم. پس از انقلاب ، وی اعلام کرد که این نامه بدون ساواک منتشر شده است و هیچ نقشی در نوشتن آن ندارد. نامه مشابهی در همان تاریخ به نام Jalal Talebi منتشر شد که ادبیات مشابهی دارد.
قبل از انقلاب ، غولیخ خانی ایران را برای ایالات متحده ترک می کند و اندکی پس از انقلاب به ایران باز می گردد تا اینکه در ابتدای دهه 1980 از ایران بازگشت.