میکی ۱۷ (۲۰۲۵) ، توسط بونگ جون هو

ارائه کارگردان: بونگ جون هو (بونگ جون هو)

بونگ جون هو ، یک فیلمساز برجسته کره ای ، یکی از آن کارگردانانی است که دیدگاه فلسفی ، انتقاد اجتماعی و روایت بی نظیر را به تصویر می کشد. او دنیای سینما را با فیلم هایی مانند میزبان ، Snowpiercer و شاهکار خود تغییر داد.

بونگ به سبک خودش است. محدودیت بین ژانرها را از بین ببرید و داستانهایی ایجاد کنید که سرگرم کننده ، ترسناک ، تلخ و قابل توجه باشند. به طور کلی ، با نگاهی مهم به روابط قدرت ، اقتصاد و زندگی بشر در جهان معاصر می پردازد. کار او غالباً جهانی است ، اما ریشه در فرهنگ و تاریخ کره دارد. بونگ جون هو معلم تن است. می توانید در یک برنامه ، شوک و پارگی بخندید. او یکی از معدود فیلمسازان آسیایی است که با حفظ شرکت هنری خود توانسته است بر سینمای معمولی هالیوود تأثیر بگذارد.

در سال 2 ، بونگ اولین کارگردان کره ای شد که با فیلم “Paras” فیلم جشنواره کن و اسکار را برای بهترین فیلم فیلمبرداری کرد. دید دقیق و انسانی وی در مورد طبقه کارگر و بحران های اجتماعی تحسین جهانی را برانگیخت. پس از موفقیت انگل ، وی بسیاری از پیشنهادات هالیوود را دریافت کرد ، اما تصمیم گرفت پروژه شخصی خود را بسازد: میکی 17.

میکی 17 اولین تجربه وی در زمینه داستان های علمی با بازیگران هالیوود در فضا است. بونگ در میکی 17 از ترکیبی از موفقیت مستقل فیلم و گیشه برای ارائه مفاهیم فلسفی و وجودی در یک بیمارستان سرگرم کننده استفاده می کند. حضور بازیگرانی مانند رابرت پتینسون و استیون ین نشان دهنده جاه طلبی جهانی این پروژه است. بدون شک ، بونگ یکی از معدود فیلمسازان معاصر است که کار آنها به خودی خود یک ژانر مستقل است.

لیست بازیگران

رابرت پتینسون – رابرت پتینسون
استیون ین – استیون یون
تونی کولت – تونی کلت
مارک رافالو – مارک روفالو
نائومی آکی – نائومی آکی
مایکل مونرو – مایکل مونرو

میکی 17 – هشدار همان

در آینده دوردست ، بشریت به دنبال یک سیاره زنده برای بقا است. در همین حال ، مأموریت استعماری سیاره ای یخ زده در شعری ناشناخته آغاز می شود. مردی به نام میکی 2 که “Expendable” نامیده می شود ، به عنوان عضو خدمه انتخاب می شود. او مردی است که می تواند بارها و بارها بازسازی و احیا شود ، با همان خاطرات نسخه قبلی خود. وظیفه او انجام کارهای بسیار خطرناک است. زیرا اگر او کشته شود ، نسخه جدیدی از وی چاپ و جایگزین می شود. از ابتدا ، میکی می داند که آنها هیچ ارزشی برای او ندارند ، اما او هنوز فریاد می زند که “من مرد هستم”.

با گذشت زمان ، میکی شروع به تجربه خاطره ای می کند که به نظر می رسد از نسخه های قبلی خود دور است. او رویاهایی را می بیند که مرز بین نسخه ها را می شکند. خاطرات مرگ و میر وحشتناک ، احساس گم شدن و تمایل به فرار. در یکی از مأموریت ها ، نسخه هفدهم آن شروع به مقاومت می کند. او دیگر نمی خواهد فقط ابزاری باشد. این تصمیم آغاز رویارویی بین یک مرد مصرف کننده و یک سیستم ماشین بی رحمانه است.

در پشت صحنه ، فرمانده مأموریت ، یک زن سرد و عملی ، در تلاش است تا همه چیز را تحت کنترل خود نگه دارد. او نگران بلند کردن نسخه ها است و می داند که اگر “مصرف کننده” را احساس کند ، ترتیب کل پروژه در معرض خطر است. در عین حال ، یک دانشمند خدمه ، که قلب اندیشه مستقل است ، سعی می کند به میکی کمک کند تا حقیقت را در مورد خودش درک کند. این واقعیت می تواند تمام فلسفه این سفر کیهانی را زیر سوال ببرد. آیا انسان هنوز روح دارد ، حتی اگر کپی شود؟ آیا حافظه ضمانت هویت یا صرفاً یک توهم بیولوژیکی است؟

با افزایش بحران ها ، نسخه قبلی میکی ، که ناشناخته زنده مانده است. اکنون دو میکی در یک مأموریت وجود دارد ، هم با حافظه مشابه اما تصمیمات مختلف. تنش بین آنها منجر به سؤالاتی در مورد اقتدار و اصالت می شود. یکی از آنها می خواهد فرار کند ، دیگری می خواهد حقیقت را آشکار کند. وقتی هر دو برای بقا مبارزه می کنند ، بیننده درگیر یک سؤال اخلاقی و وجودی است. کدام یک حق زنده ماندن دارد؟ و به هیچ وجه ، آیا حق زندگی متعلق به بدن است یا آگاهانه؟

در صفحه نهایی ، بیننده با یک شورش یکپارچه در سیستم وارد یک کابوس فلسفی می شود. میشل ها نه تنها مخالف نظم هستند ، بلکه بر خلاف ایده خود ارزیابی هستند. آنها یک سؤال بزرگ را مطرح می کنند: “اگر بدون ما بتوانیم بازسازی شویم ، چرا مرگ ما باید بی فایده باشد؟” در پایان ، این فیلم با یک صحنه غافلگیرانه و باز ، ذهن مخاطب را به قضاوت می اندازد. آیا زندگی به معنای تکرار یا درک منحصر به فرد است؟ این فیلم بیننده را در تعلیق معنوی و حسی منتشر می کند. مثل همیشه ، بونگ جون هو: بدون جواب ، اما پر از احساسات.

انتقاد ، خصوصیات و مفاهیم میکی 17

میکی 17 اقتباسی از رمان “میکی 7” توسط ادوارد اشتون اشتون است. با این حال ، در اقتباس خود ، بونگ جون وفاداری صرف را رها کرده و لحن و چشم انداز کاملاً شخصی از جهان ایجاد کرده است. این فیلم بسیار استعاری است. میکی نمایانگر یک انسان معاصر است که سالم نیست و در سیستم های عظیم مصرف می شود. نسخه های آن استعاره ای برای تکرارهای پوچ زندگی مدرن ، کار بی پایان ، تولید مثل و از دست دادن معنا است.

استفاده از بازیگرانی مانند رابرت پتینسون در نقش شخصیت گیج کننده و شکننده یک انتخاب هوشمندانه بود. جو فیلم ترکیبی از داستان های علمی تاریک ، طنز تلخ و فلسفه وجودی است. جلوه های بصری ، از طراحی سیاره بستنی گرفته تا اتاق های چاپی انسان ، بسیار خلاق و دیگران هستند. موسیقی نیز با هماهنگی با روحیه فیلم خوب است. سرد ، غیر شخصی ، اما پر از تهدیدهای پنهان. از برجسته ترین جنبه ها ، تعادل بین سرگرمی و اندیشه در فیلم است. مخاطب حسی و فکری است. این فیلم یک تمرین آگاهانه برای درک انسان در دنیای پس از اجتماعی است ، جایی که محدودیت بین “کپی” و “وجود” دیگر مشخص نیست.